Wilde ik dinsdag op de terugweg vanuit Den Haag Caesarion van Tommy Wieringa lezen, was het weg. Ik was op tweederde en wilde het graag zo snel mogelijk uit hebben om aan een volgend boek te kunnen beginnen. Maar het was dus weg. Ik denk dat het uit mijn tas is gerold toen ik zat te werken in de Koninlijke Bibliotheek. De tas viel namelijk om dus dat is een waarschijnlijk scenario. Heel wat waarschijnlijker dan het scenario van Caesarion zelf. Wat een tegenvaller en wat een oervervelend boek. En hoewel het niet mijn gewoonte is om boeken onuitgelezen te laten, voel ik geen enkele aandrang een nieuw exemplaar te kopen. Ik ben het verhaal al zo'n beetje vergeten. Het kwam wel net een beetje op gang, maar op pagina 240 van de plm. 360 is dat rijkelijk laat. Een zoon die van alles heeft uit te zoeken met zijn moeder die porno-actrice is en zijn vader die er merkwaardige kunstopvattingen op nahoudt en het liefst bergen in laat storten. Het vermocht me geen moment te boeien en misschien is het boek niet toevallig bij me weggelopen. Ik werd er steeds kribbiger en chagrijniger van. Het is misschien goed geschreven, het is verder vooral bloedstollend saai en oninteressant. Het zou me wat, die hoofdpersoon. Hij neuzelt en denkt en kwaakt maar voort en Tommy heeft enorm zijn best zitten doen er literatuur van te maken. Met een grote L.
Met Joe Speedboot heeft Tommy Wieringa een van de origineelste en boeiendste boeken uit de Nederlandse literatuur van de afgelopen tien jaar afgeleverd. Dat grote leesplezier had ik niet opnieuw verwacht maar een fractie ervan was voldoende geweest. Casesarion slaat wel heel erg door naar de andere kant en ik kan me niet voorstellen dat dat in de resterende bladzijden nog goed was gekomen. Misschien beleeft de schoonmaker van de KB er toch genoeglijke momenten mee.
Niet uitgelezen, geen boekencijfer dus. Is voor iedereen beter.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten