Rumoer in kinderboekenland

Klein rumoer in kinderboekenland gistermiddag op de jeugdboekenafdeling van boekhandel Broese-Kemink:
"Mama, dan ga ik de auto wassen"
"Alweer?"
"Ik doe het meteen morgen, heb het al met papa afgesproken - mag ik alsjeblieft dit boek"
"Wat zal die auto schoon worden"
"Mag het mama, toe nou. Ik wil echt heel graag dit boek"
Mama zucht en geeft haar pinpasje af. Ze ziet mijn grijns en ik zeg dat ze het slechter had kunnen treffen met haar kinderen. Dan houdt de dochter een boek in de lucht: "Mama, mag ik deze, alsjeblieft".
Nee, ze hebben geen twee auto's, lacht ze me toe.


Groter rumoer in kinderboekenland na de Annie M.G. Schmidt-lezing van Sjoerd Kuyper. Goed dat de in verhouding nogal bescheiden jeugdboekenschrijvers de trom roeren. Kuyper krijgt veel bijval op weblogs en vandaag in de brievenrubriek van De Volkskrant. Het gaat om aandacht en om geld. Altijd jammer maar vast en zeker terecht. Uitgevers denken steeds commercieler en verwaarlozen de jeugdboekenauteur. Was ik net van plan serieus werk te maken van het schrijven van een jeugdboek. Gaat de zilvervloot dus ook niet mee binnenvaren.


Maar wel een kansje om in de gouden koets te komen. Kuyper stelt voor om de Theo Thijssenprijs om te zetten in de P.C. Hooftprijs voor Jeugdliteratuur en de winnaar ervan op Prinsjesdag mee te laten rijden in de gouden koets. Waarmee Kuyper maar wil zeggen: kinderboekenschrijvers moeten hun status heroveren. Zwaaien naar de kinderen maar niet voor ze buigen. De gekte, de speelsheid, de lol en het verkeerde been moeten terug. Misschien ga ik toch die poging maar wagen.