De dwaze wereld draait door

Paul Auster - Man in het Duister

Guusje ter Horst is fan en ik word het ook steeds meer. De New York-trilogie, het enige boek van Auster dat ik hiervoor las, fascineerde al direct en Man in het Duister doet daar geen schepje bovenop maar voegt er wel iets aan toe.
Hoeveel drama wil je hebben? Een oudere man heeft een ongeluk gehad, niet lang nadat hij zijn vrouw heeft verloren en revalideert daarom bij zijn dochter die ook al haar kleindochter heeft opgevangen, omdat haar vriend niet lang geleden in Irak is gesneuveld. Opa en kleindochter bekijken films om de realiteit te ontvluchten maar dat is niet genoeg: opa kan niet slapen en verzint verhalen. En daar wordt het verhaal bizar en vervreemdend zoals alleen Auster dat kan. Samen met de dromer en de gedroomden raak je als lezer verstrikt in een krankzinnige nachtmerrie. Het knappe van Auster is dat hij ondanks de complexiteit de verhaallijnen helder houdt waardoor ik als lezer de verwikkelingen moeiteloos accepteer. Het is jaloersmakend knap geschreven. Het boek gaat over de krankzinnigheid van het leven, het grote en het kleine leven: de dwaze wereld draait door. De oorlog in de wereld en de oorlog in ons zelf.

Het gesprek dat opa met zijn kleindochter voert is net dat menselijke stapje verder dat ik in de NY-trilogie wellicht nog miste. Het maakt hen beiden tot mensen van vlees en bloed. In 1 adem uitgelezen.
Jaaps boekencijfer: 8.5

Siri Hustvedt - Het verdriet van een Amerikaan



Heel vals zou ik willen zeggen: zijn vrouw kan er wat van leren. Hustvedt is de vrouw van Auster. Op haar boek wordt dit gegeven wel vermeld, in zijn boek lezen we daarn isk over. Wat zegt dat nou weer? Volgens de achterflap gaat het boek 'over de pijn van het spreken en de pijn van het zwijgen'. Ik vond de roman niet 'groots' zoals de achterflap vermeld maar wel 'diepzinnig en uitdagend' zoals de Washington Post en de New York Times oordelen (wat past er toch veel info op zo'n achterflapje). De stijl is okay maar het verhaal te gekunsteld en literair-politiek-correct om indruk te maken. Eerlijk gezegd ben ik het verhaal alweer vergeten (ik las het boek 3 weken geleden) terwijl dat verhaal van haar man echt in me is gaan zitten.
Jaaps boekencijfer: 5.5

Schervengericht: leve de pocketversie

A. F. Th. van der Heijden - Het Schervengericht

Een roman van 1051 pagina’s. Daar begin je niet zomaar even aan. Het heeft dan ook even geduurd voordat ik zover was. Het verschijnen van de pocketversie van Het Schervengericht heeft daarbij geholpen want het boek oogt een stuk kleiner en bovendien is het makkelijker te hanteren in bed en in de strandstoel. Ondanks dat het al ruim een jaar oud is, had ik er nog niet zoveel over gelezen. Ik ben niet echt een Van der Heijden-volger. Daar is geen gegronde reden voor, heb geen vete met hem zoals Grunberg (las nu in de krant dat hij zijn nieuwe boek in Belgie gaat presenteren omdat hij nooit meer bij een boekenevenement in Nederland wil zijn vanwege AFTh. Hoe kinderachtig kun je zijn) maar blijkbaar kwamen we niet op elkanders pad. Ik wist niet alles over de Polanski/Manson/Tate achtergrond van dit boek alhoewel het wel duidelijk is dat alles naar een bestaande kwestie verwijst. Heel toevallig stond op de dag dat we van vakantie terugkwamen in de krant dat de doodzieke moordenares van Tate haar laatste maanden waarschijnlijk niet in vrijheid mag doorbrengen. Dat maakt het dan wel weer actueel.

Aan het strand in Frankrijk in vier dagen dit kolossale boek uitgelezen, wat dus eigenlijk op bijna vier boeken neerkomt. Ik zever niet voor niets zo over de lengte want het gezegde ‘meer is minder’ is in dit geval wel enigszins van toepassing. Misschien dat een redacteur bij een schrijver van dit formaat, in alle opzichten, er niet op durft te wijzen maar het is me een raadsel waarom niet minstens een kwart is geschrapt. Tot pagina 350 leest het als een trein en vanaf pagina 700 begint de spanning en nieuwsgierigheid weer terug te komen. Daar tussen in overloze dialogen tussen beide mannen die door het lot (een Griekse God, vermomd als bewaker) op elkaar zijn aangewezen.

Al met al een fascinerend en vooral ook geestig boek waarbij in de recensies nogal eens de link met Mohammed B. het huidige terrorisme wordt gelegd. Niet geheel ten onrechte. Ik ga niet het hele oeuvre van AFTh. omploegen maar hem wel iets beter volgen. Ben ook nieuwsgierig naar zijn contacten met de moordenaar van Seveke en hoe hij dat in zijn volgende roman gaat verwerken.

Inhoudelijk haal ik niet zoveel uit dit boek. Het is een verhaal en dat is goed geschreven: dat is eigenlijk heel erg goed geschreven - met zoveel vaart, tempowisselingen en scherts. Daardoor is het een prettig boek om te lezen. Jaaps boekencijfer: 7.0

De broodnodige spanning

Tussen alle literatureluur en non-fictie door lees ik af en toe graag een thriller. Probleem met thrillers is dat het er zo gigantisch veel zijn en dat het lastig is om het kaf van het koren te scheiden. Die VN-thrillergids heeft me al te vaak op het verkeerde spoor gezet dus daar ga ik niet meer op af. Verkoopcijfers zijn ook tricky; het lijkt wel alsof iedere trhillerschrijver er al "35 miljoen heeft verkocht" want daar pimpen ze in al die advertenties mee.

Mijn voorkeur gaat doorgaans uit naar de iets psychologischere thriller, het liefst op de een of andere manier gelinkt aan de actualiteit. Daarom kan ik het doorgaans goed vinden met Rene Appel en Tomas Ross maar op beide ben ik recentelijk afgeknapt. Appel is teveel van hetzelfde en Ross schrijft teveel waardoor het meer pamfletten zijn dan thrillers. Ben nog steeds wel benieuwd naar het werk van Karin Slaughter die net weer een nieuwe uitheeft en in de meeste media behoorlijk positief wordt besproken. Tot nu het soort boek dat ik mijn vader op zijn verjaardag cadeau gaf maar misschien ga ik me er zelf ook maar eens aan wagen.

Heb recentelijk een paar thrillers gelezen die ik hieronder kort beschrijf.

Aad van den Heuvel - De Oorlogsverslaggever

Van den Heuvel had natuurlijk nooit een uitgever voor dit broddelwerkje gevonden als hij een andere naam had gehad. Toch is het ergens nog wel een interessant boek als je door alle bomen het bos nog een beetje ziet. Extreme moslims en extreme mensen achter een soort Rita, ze bereiden van alles voor en een getraumatiseerde oorlogsverslaggever die ondertussen ook nog verliefd wordt is de allerslimste van de hele wereld en lost het dus allemaal op. Die kongsi achter zo'n nieuwe politicus zet nog wel een beetje aan het denken. Helemaal in de lijn van de Ross-boeken dit. Stilistisch krijgt het boek een 2 maar ik las in een interview met Tomas Ross dat stijl hem niks kan schelen. Dat heeft ie dan gemeen met Van den Heuvel.
Jaaps boekencijfer: 3.8

Charles den Tex -Cel

Toen ik het las had het nog niet de Gouden Strop gekregen. Had die liever naar Lieneke Dijkzeul zien gaan maar kan de keuze ook wel weer begrijpen.
Cel is het vervolg op De macht van Meneer Miller wat terecht veel prijzen won en erg intrigerend en ook wel ingewikkeld was. De hoofdpersoon is nu ook weer present en als ik de flap lees dan is het thema ook niet zo heel anders. Over het verlies of zelfs de diefstal van identiteit, het machtige wereldwijde web en vooral privacy.

Den Tex is echt een van de beteren. Ik heb ook alle Rene Appels zo'n beetje gelezen maar daar ben ik wel klaar mee. Wie eens echt iets spannends wil in plaats van Simone van der Vlugt en Saskia Noort raad ik Den Tex aan.

Den Tex vliegt wel hier en daar uit de bocht om de boel gaande te houden en wat mij betreft had het wel iets soberder gemogen. Maar hij blijft een groot stilist en hij verwerkt nieuwe technologie en internet op een vernuftige manier in zijn boeken. Vooral de vervreemding van de hoofdpersoon, die niet meer weet wie hij is of in iedere geval alle zeilen bij moet zetten om dat nog te weten, is heel knap gedaan.
Jaaps boekencijfer: 7.3

Henning Mankell - De Chinees

Op vakantie in Frankrijk gelezen als het beschreven tussendoortje maar dit was juist een van de zwaardere kluiven. Het is eerder een politiek pamflet over China en Afrika dan een thriller. De plot wordt op 1/4e van het boek al weggegeven en wat dan volgt zijn slome en onnodige beschrijvingen. Heel veel fouten en missers en vooral van die overbodige zijlijnen die of nikszeggend zijn of niet meer terug keren. Zoals dat de hoofdpersoon zo graag het winnende songfestivalliedje voor Zweden zou willen schrijven. Komt een paar keer terug maar heeft geen enkele functie. Idem voor de moeizame fase in haar huwelijk. De vorige Mankells waren boeiend met De terugkeer van de dansleraar als uitschieter en ook Voor de Vorst is een sterk boek. Helaas is De Chinees een absolute misser.
Jaaps boekencijfer: 2.5

Inhaalslag: van Pianoman tot Grote Europese Roman

Op een andere blog hield ik een tijdje bij welke boeken ik las en wat ik daarvan vond. Hyves, heet die site. Daar heb je heel veel vrienden maar aan een verre buurman heb je meer. Het lijkt er niet op dat iemand daar ook maar echt geinteresseerd is in wat andere mensen te vertellen hebben. Ook weer jammer om die stukjes helemaal te laten verkommeren en bovendien geeft het een aardig overzicht van wat ik zoal gelezen heb het afgelopen jaar. Hierbij een samenvatting van mijn Hyves-recensies over Nederlandse romans.

Bernlef - De pianoman
Bernlef wordt onrecht aangedaan door dat het boekenweekgeschenk niet boven de 100 pagina's mag zijn. Had best wat dikker gemogen. Heerlijk Hollands boek over zo'n echte Noorderling die niet geleerd heeft te praten. Voor mij ging het daar vooral over -over communicatie en het tekortschieten van taal. Het leidt wat af dat het boek ergens verwijst naar de echte pianoman, en daar ook op lijkt, terwijl het een prachtig klein verhaal is over Thomas, de zoon van Jelle en Tjitske. Net iets te kort om echt indruk te maken.
Jaaps boekencijfer: 6.4

Nelleke Noordervliet - Snijpunt
Ik had me nogal op dit boek verheugd. Maar ben het wel met de meeste recensenten eens dat het boek ongeveer op 2/3 helemaal van het pad raakt. Het verhaal over de lerares die door een Marokkaanse leerling met een mes wordt verwond, loopt uit op een zoektocht naar haar man, haar dochter zoekt op geheel eigen wijze mee en vooral in de laatste hoofdstukken raakte ik het spoor bijster. Jammer.
Jaaps boekencijfer: 5,5

Charlotte Mutsaers - Koetsier Herfst
Een uitermate merkwaardig boek. Ik heb denk ik nog niet eerder iets van Mutsaers gelezen en misschien blijft het hier ook wel bij. Het is een bizarre roman waarvan het verhaal nauwelijks valt na te vertellen. Ik heb ook nooit begrepen waarom sommige mensen Gstaad van Marek van der Jagt zo bejubelen, dit past een beetje in die categorie. Toch was ik op de een of andere manier gefascineerd: op bladzijde 15 dacht ik nog, dit kan toch niet zo doorgaan het hele boek. Dus wel!
Jaaps boekencijfer: 4.9

Kees van Beijnum - Paradiso
Ik kan er kort over zijn. Ik vond er geen zak aan. Tussen mij en Van Beijnum lukt het maar niet op de een of andere manier. Het interesseerde me niet waarom die vrouw weg was en al helemaal niet waarom die man het er moeilijk mee had. Sorry Kees. Jaaps boekencijfer: 4.5

Familievlees van Martin Hendriksma
Het ligt hier al een tijdje, kwam op het werk binnen en die 'streekromans' fascineren me doorgaans wel. Misschien een nieuwe Gerbrand Bakker? Het boek heeft een oerlelijke cover trouwens, jammer dat het me niet lukt hier een plaatje te posten. Wauw, wat een verrassend goed boek. Die man kan schrijven zeg. Het is droog, humoristisch, spannend en eigenzinnig. Aanrader!!!
Jaaps boekencijfer 7,5

De grote Europese roman van Koen Peeters
Jaaps boekencijfer: 5,4 Bij de Bruna zag ik een rijtje Libris genomineerden liggen en bladerde hier even in het lijkt me apart en eigenzinnig. Zie voor een recensie in de Volkskrant: http://www.volkskrant.nl/kunst/article519393.ece/Europa_als_fijne_vergissing Vanmiddag in de sauna uitgelezen. Het is een boek met een missie en bedoeling geloof ik: de schrijver laat zien hoe verbonden Europeanen zijn, ieder hoofdstuk heeft een andere Europese hoofdstad als titel. De hoofdpersoon heeft als taak een rapport over Europa te schrijven. En het WOII-verleden van zijn baas wordt er doorheen geweven, ws. om te laten zien hoe groot de impact van de oorlog op Europa is. Ik was al TOE (trots op Europa) maar ben niet toe-eriger geworden door dit boek. Het verhaal wil niet vlotten, het is te bedacht, teveel een opzet en eigenlijk nogal pretentieus. Stijl en humor hielpen me er doorheen maar dit boek hoeft echt niet de Libris-prijs te winnen. Snap de nominatie niet zo goed. Maar de jury kan trots op me zijn, heb nu 3 van de genomineerden gelezen. Ga de rest niet halen. Jeroen Brouwers lijkt me zo somber, dat stripboek boeit me voor geen meter en misschien koop ik die verhalenbundel van D. Hooijer nog wel. Jaaps boekencijfer: 5

Bert Natter - Begeerte heeft ons aangeraakt
Ben altijd wel geinteresseerd in debuten en werd getriggerd doordat in de beschrijving de vuurwerkamp in Enschede een rol speelt. Ben nu op een kwart en is het vooral veel kunstzinnig geneuzel en literair gepruttel. De gewoonte om boeken zoveel mogelijk uit te lezen, breekt me weer eens op. Het is echt zo'n kunstroman met een grote K en de relatie tussen die kunstmeneer en die psychiatrische patiente wil maar niet geloofwaardig worden. Geloof dat de VK of het NRC het niet met me eens was trouwens.
Jaaps boekencijfer: 4

Jaap leest wat af

Ja, ja, ik lees wat af. Veel romans, maar ook bio's, non-fictie, thrillers en natuurlijk mijn speciale liefde: jeugdliteratuur. "Wat steek je daar nou van op, van al dat gelees", zegt mijn partner vaak sceptisch. Geen flauw idee. Het is leuk, het is onderhoudend, ik kan niet slapen als ik niet een paar bladzijden heb gelezen. Stapels boeken op het nachtkastje: bio van Den Uyl bovenop de bio van Van Agt, Leon de Winter vecht met A.F.Th om een plekje en Henning Mankell broederlijk naast Charles den Tex.

Op deze site zal ik met regelmatig verslag doen van mijn leeservaringen. Welke boeken staan er op stapel, op welke boeken verheug ik me, welke heb ik gekocht of juist niet en vooral: welke heb ik gelezen. Geen doorwrochte recensies maar commentaar bij het lezen. Hopende op reacties van mede-lezers uiteraard.