Een roman van 1051 pagina’s. Daar begin je niet zomaar even aan. Het heeft dan ook even geduurd voordat ik zover was. Het verschijnen van de pocketversie van Het Schervengericht heeft daarbij geholpen want het boek oogt een stuk kleiner en bovendien is het makkelijker te hanteren in bed en in de strandstoel. Ondanks dat het al ruim een jaar oud is, had ik er nog niet zoveel over gelezen. Ik ben niet echt een Van der Heijden-volger. Daar is geen gegronde reden voor, heb geen vete met hem zoals Grunberg (las nu in de krant dat hij zijn nieuwe boek in Belgie gaat presenteren omdat hij nooit meer bij een boekenevenement in Nederland wil zijn vanwege AFTh. Hoe kinderachtig kun je zijn) maar blijkbaar kwamen we niet op elkanders pad. Ik wist niet alles over de Polanski/Manson/Tate achtergrond van dit boek alhoewel het wel duidelijk is dat alles naar een bestaande kwestie verwijst. Heel toevallig stond op de dag dat we van vakantie terugkwamen in de krant dat de doodzieke moordenares van Tate haar laatste maanden waarschijnlijk niet in vrijheid mag doorbrengen. Dat maakt het dan wel weer actueel.
Aan het strand in Frankrijk in vier dagen dit kolossale boek uitgelezen, wat dus eigenlijk op bijna vier boeken neerkomt. Ik zever niet voor niets zo over de lengte want het gezegde ‘meer is minder’ is in dit geval wel enigszins van toepassing. Misschien dat een redacteur bij een schrijver van dit formaat, in alle opzichten, er niet op durft te wijzen maar het is me een raadsel waarom niet minstens een kwart is geschrapt. Tot pagina 350 leest het als een trein en vanaf pagina 700 begint de spanning en nieuwsgierigheid weer terug te komen. Daar tussen in overloze dialogen tussen beide mannen die door het lot (een Griekse God, vermomd als bewaker) op elkaar zijn aangewezen.
Al met al een fascinerend en vooral ook geestig boek waarbij in de recensies nogal eens de link met Mohammed B. het huidige terrorisme wordt gelegd. Niet geheel ten onrechte. Ik ga niet het hele oeuvre van AFTh. omploegen maar hem wel iets beter volgen. Ben ook nieuwsgierig naar zijn contacten met de moordenaar van Seveke en hoe hij dat in zijn volgende roman gaat verwerken.
Inhoudelijk haal ik niet zoveel uit dit boek. Het is een verhaal en dat is goed geschreven: dat is eigenlijk heel erg goed geschreven - met zoveel vaart, tempowisselingen en scherts. Daardoor is het een prettig boek om te lezen. Jaaps boekencijfer: 7.0
Geen opmerkingen:
Een reactie posten