Het is meteen raak: de hoofdpersoon wordt wakker en weet niets. Hij weet niet wie hij is, hoe hij daar komt en wat er is gebeurd. Zijn enige houvast is de voicemail die hij zelf op een mobiele telefoon heeft ingesproken, die hij in zijn rugzak vindt. 'Wat er ook gebeurt, bel in geen geval de politie'. Volledig geheugenloos gaat de jongen op zoek naar aanwijzingen over zichzelf en ontvouwt hij zijn eigen verleden. Zonder al te veel prijs te willen geven: het gaat om een soort van wetenschappelijk experiment op een Glenn Mills-school dat invloed op de wereldpolitiek moet hebben.
Boy 7 is knap geconstrueerd en het verhaal. Mous gebruikt verschillende perspectieven, laat heden en verleden op vloeiende manier door elkaar heen lopen en ze weet de spanning vast te houden, vooral door de tijdsdruk die ontstaat. Mous maakt het zichzelf niet gemakkelijk, het verhaal is redelijk complex en achteraf stel je als lezer vast, dat het knap in elkaar zit en dat alles klopt. Boy 7, die in het echt Sam heet, heeft samen met Boy 3, die in het echt Louis heet, een uitermate geraffineerd plan bedacht om zich uit hun netele situatie te bevrijden. Het vergt de nodige concentratie om het te kunnen volgen.
Een lekker spannend leesboek zonder veel diepere lagen waar ik als kind vast van had gesmuld en nu nog steeds wel maar de wat matige stijl en voorspelbare psychologische one-liners als: 'Ook in gezelschap kon je je vreselijk eenzaam voelen', verpesten het een heel klein beetje. Voor mij dan, de meeste kinderen zullen zich er niet aan storen.
Jaaps boekencijfer: 7.7
3 opmerkingen:
beste boek ooit.
echt een goe boek
ma louis was boy 6 en nie boy 3 (da was die met een afzuigkapneus uit iran)
A great book!! Well done:P
Een reactie posten