Hakan Nesser - De zomer van Kim Novak
Het is trhillermaand en dus krijgen we een geschenkje; altijd leuk natuurlijk. Maar net als met het traditionele boekenweekgeschenk wreekt ook hier zich de lengte. Een werkje van 90 bladzijden waarin een thrillerverhaal zich moet ontvouwen. Maar ik vermoed dat als Verhoef hiervoor 200 bladzijden had gekregen, het ook niet veel was geworden. Het leest wel lekker weg, het is ook wel een beetje spannend maar het ligt er allemaal zo duimendik bovenop. Een psycholoog die een weekend weg gaat met de onzekere cliente. Alle eigenschappen van een psycholoog worden uitvergroot en de cliches van een onzekere vrouw die zichzelf tegen komt in het leven (erken mij toch, zie mij toch staan, ik mag er zijn), zijn niet te tellen. Het ligt er allemaal duimendik bovenop. Alles ten bate van de plot die maar niet verrassend wil zijn. Er volgt nog een soort extra plotje, een onthulling op de laatste pagina, die op de lachspieren werkte en het verhaal nog verder naar beneden haalde. Leuk voor in de trein: Hilversum-Utrecht vice versa en je hebt het uit.
De Detective en Thrillergids van de VN is er ook weer, de 30e en maar liefst 646 recensies. Altijd leuk die sterren, zeker de recensies van boeken die maar 1 of zelfs geen ster krijgen, leveren vermakelijke literatuur op. Ik vraag me opnieuw af waar die voorliefde van Vrij Nederland voor thrillers vandaan komt want de rest van het jaar blijkt er weinig van. Het blad heeft sowieso minder aandacht voor boeken dan vroeger met de roemruchte Republiek der Letteren en de rubriek waarin veel jeugdboeken werden besproken: De Blauw Geruite Kiel. De thrillergids is geschikt om bij de hand te houden maar uiteraard niet zaligmakend.
De twee thrillers die ik meehad op vakantie, bleken beide maar twee sterren te hebben. De Paleisraad van Stephen L. Carter en De zomer van Kim Novak van Hakan Nesser. Had ik nou toch maar beter naar die collega geluisterd die al weken roept dat ik De infiltrant van Dennis Lehane moet lezen want dat boek is een van de tien nieuwe boeken die met het maximale aantal van 5 sterren wordt beloond. Ik laat me niet weerhouden door de sterretjes en lees eerst het boek van de mij onbekende Nesser. Hij blijkt al een hele reeks boeken over rechercheur Van Veeteren te hebben geschreven waarvan hij erg bekend is. Niet bij mij dus. Ook over Kim Novak moest ik even nadenken maar dat was die mooie actrcie die in de jaren 50 onder andere bekend werd door Vertigo.
Volgens VN is dit boek niet echt spannend en dat is de spijker op zijn kop maar niet echt een groot bezwaar. Misschien wel als je het met een trhiller-brilletje op leest. Mijn bril heeft een jeugdboekenlens en die focust direct op dit boek, zeker op het eerste deel waarin de zomer van twee adolescenten wordt beschreven. Het Verschrikkelijke is gebeurd, dat weten we meteen al en de hoofdpersoon Erik kijkt terug op die zomer in het familiehuis aan het water. Mooi sfeervol en verstild beschijft Nesser een zwoele zomer die zindert van van alles en waarin dus ook een moord plaatsvindt. Toch is die moord niet het belangrijkste. Het gaat vooral over vriendschap, geheimen, eenzaamheid en ontluikende seksualiteit: de dingen die in de puberteit zo van belang zijn. Het wordt een zware zomer, zegt de vader van Erik, en daar heeft hij groot gelijk in. Het zindert van zwaarheid en toch is het een lichtvoetig verhaal door de knappe dialogen en de subtiele humor. De manier waarop de twee jongens over hun ouders (Eriks moeder is terminaal, Edmunds moeder zit in een afkickkliniek) spreken, of vooral niet spreken is beklemmend. Er wordt vooral heel veel niet gezegd.
In deel 2 is de moord gepleegd en in deel 3 wordt er tig jaren later op de hele affaire terug gekeken. Daar wreekt zich het ontbreken van echte spanning inderdaad maar heel vervelend wordt het niet. Lekker boek voor tussendoor en misschien 2, 5 sterretje, maar de VN doet niet aan halfjes. Mieke van der Weij is het trouwens met me eens, of ik met haar, lees ik in haar recensie in de NCRV-gids die binnenkort hier ook te zien zal zijn.
Jaaps boekencijfers:
Esther Verhoef 5.4
Hakan Nesser: 7.0
1 opmerking:
"Had ik nou toch maar beter naar die collega geluisterd". Die collega, met blijkbaar oog voor kwaliteit (laat dat een les zijn, Jaap) vindt het trouwens wel raar dat de Infiltrant onder de (literaire) thrillers wordt geschaard (ook in de boekhandel staat hij tussen de Baldacci's en Ludlums, heel raar). Want het boek is van alles, een historische roman, een epos voor mijn part. Maar een thriller, nee dat niet.
Een reactie posten