De komende weken aandacht voor de zilveren boekjes (ah, wat een leuke knipoog naar de befaamde Gouden Boekjes die de komende tijd trouwens via de Albert Heijn) die kans maken op de Gouden Griffel die begin oktober aan de vooravond van de kinderboekenweek bekend wordt gemaakt. Twee van de tien zilveren griffelwinnaars zijn boeken van buitenlandse auteurs en die dingen niet mee.
Duivendrop van Dirk Weber is van de acht boeken de enige jeugdroman en moet concurreren met vooral prentenboeken. In de teksten op de omslag zijn woorden zwart en onleesbaar gemaakt. Woorden die slecht en zondig zijn en die Jubes niet mag lezen. Jubes woont letterlijk en figuurlijk achter een muur en eigenlijk wordt zijn hele leven gecensureerd. De mensen van zijn sekte vinden de buitenwereld slecht en willen die voor hem en de andere kinderen verborgen gehouden. Maar daarbij hebben ze niet op Alexander gerekend.
Het verhaal in Duivendrop wordt verteld door Alexander die met zijn ouders in een buurt woont die boven hun stand is. Moeder erfde het huis van een mevrouw in het verpleeghuis waar ze werkt en doet alle moeite zich aan te passen aan de nieuwe omgeving. "Mijn moeder is raar. Alsof ze een toneelspeelster is die een gewoon iemand speelt”, zegt Alexander. Hij is sensitief en een scherp observator. "Ik heb de mensen bij ons in de straat ingedeeld: tegen, voor en weet niet. De meeste zijn tegen. Ik hoor het aan de toon waarop ze praten en hoe die verandert als moeder en ik voorbijfietsen".
Via zijn vader komt Alexander in aanraking met duiven en als hij de trotse eigenaar van Blanche wordt, is hij verkocht. Blanche is een wat eigenzinnige duif die haar eigen weg gaat en wel achter de muur van Jubes weet te komen. Over het contact tussen de twee jongens gaat Duivendrop. Ze mogen elkaar niet ontmoeten en dus heeft de ontluikende vriendschap vanaf het begin een spannende lading. Beide jongens zitten op hun eigen manier klem in hun omgeving en breken er tijdelijk uit.
Jubes beseft maar al te goed dat de beperkingen die hem zijn opgelegd, nadelig kunnen zijn. “Als ik naar buiten had gekund, naar een dierendokter, dan was mijn duif misschien niet dood geweest”. Subtiel beschrijft Weber de dilemma's en twijfel van Jubel. Hij is niet boos en opstandig maar vooral nieuwsgierig, en dat gevoel is sterker dan de strenge regels. Hij wil niet naar buiten, zegt hij aanvankelijk maar hij wil natuurlijk niks liever. Ook Alexander wordt gedreven door nieuwsgierigheid, een eigenschap die door zijn moeder wordt afgekeurd. "Nieuwsgierig is dat je teveel tijd hebt", vindt ze.
Weber is een stilistisch zeer begaafd auteur. De dialogen zijn knap en precies goed, ieder woord staat op zijn plek. En hij blinkt uit in mooie zinnetjes als als: “'s morgens word ik wakker van de zinken voetstapjes van de duiven in de goot”.
Op Duivendrop is ook zeker wel wat aan te merken. Het verhaal is goed opgebouwd maar uiteindelijk niet evenwichtig genoeg. De nadruk ligt teveel op twee karakters waardoor beide onvoldoende uit de verf komen. Het is een klein verhaal en toch wil Weber nog te veel. De duiven, de sekte, een museum van overgewaaide spullen, een boek waaruit het schip toevallig in het dorp aanmeert, de rol van drop. Het zijn op zich allemaal boeiende gegevens maar Weber zou iets stringenter in zijn keuzes kunnen zijn. De sekte is misschien iets te heftig gekozen, een orthodox gereformeerd milieu had volstaan en genoeg aanknopingspunten geboden. Het is detailkritiek: juist bij zo'n mooi boek wil je dan weer dat alles klopt.
Dirk Weber is een jaloersmakende aanwinst voor de Nederlandse jeugdliteratuur die ook hoopvol stemt. Blijkbaar is het goed mogelijk na je veertigste te debuteren en nog succesvol te zijn ook. Zijn debuut Kies Mij! kreeg de Vlag en Wimpel en dit boek dus een Zilveren Griffel en wie weet nog meer.
Jaaps boekencijfer: 8.0
Geen opmerkingen:
Een reactie posten