Els Beerten - Allemaal willen we de hemel
Omdat ik een redelijk grote jeugdboekenverzameling bezit en me jarenlang vrij intensief heb bezig gehouden met vooral jeugdliteratuur, is het toch altijd weer even feest in de kinderboekenweek. En reden om hier nog even een boek onder de aandacht te brengen wat ik al een poosje geleden las, maar dat door veel meer mensen zou moeten worden gelezen. Nou ja, er moet natuurlijk niks maar ik zou het zo leuk vinden. Want een goed jeugdboek geeft vaak Daarom hier de tip om Allemaal willen we de hemel van Els Beerten te lezen. Ik las het een paar maanden geleden (ter geruststelling van de mensen die mijn tempo zo hoog vinden) en het speelt af en toe nog wel eens door mijn hoofd.
Een spannend, ontroerend en, al houd ik niet zo van dat woord, aangrijpend boek. Henk Sjoerd heeft het geleend en gelezen en was ook enthousiast en we zijn in goed gezelschap: de enige Nederlandse hoogleraar jeugdliteratuur Helma van Lierop vindt dat trouwens ook, zij noemt het boek deze week in Vrij Nederland als het beste boek uit het recente aanbod. Het is zo'n boek waarvan je je afvraagt waarom het eigenlijk tot de jeugdliteratuur gerekend wordt. Maakt verder niet uit maar soms is het wel jammer omdat het boek automatisch een wat beperkter bereik heeft als het tussen de jeugdboeken ligt. Die grens is vaak marginaal; dat werd bijvoorbeeld weer duidelijk toen het, aanvankelijk als jeugdboek verschenen, Perenbomen bloeien wit van Gerbrand Bakker later opnieuw als volwassenenroman werd uitgegeven toen Bakker een succesvol auteur was. Het is die rare behoefte om labeltjes op literatuur te willen plakken. Literatuur is literatuur en als een boek mij aanspreekt dan vind ik het een goed boek. En Allemaal willen de hemel is zo'n boek dat mij aanspreekt al vind ik de titel niet zo gelukkig gekozen want een beetje pretentieus. Pretenties heeft Beerten ook zeker want ze gebruikt geen eenvoudige structuur waarbij het perspectief voortdurend wisselt en het zodoende enige hoofdstukken duurt voordat je er een beetje in zit. Het verhaal speelt zich af in 1943 tegen het einde van WOII waarin de Vlaamse jongens Ward en Jef voor de keuze komen te staan om de Duitsers aan het front te helpen. Een uitgelezen kans om een held te worden maar heldendom blijkt zo zijn eigen dynamiek te kennen. Ik zal niet teveel onthullen want het verhaal leest zich verder wel vanzelf. Het is vooral een heel subtiel boek waarin stukje bij beetje de deurtjes open gaan en je als lezer uiteindelijk het grote geheel overziet. Jeugdliteratuur wordt vooral interessant als niet alles uitgelegd wordt, als er mysteries over blijven en als er iets gedaan wordt met taal. En dat is hier allemaal het geval.
Door dit boek ben ik eigenlijk weer een beetje terug op het spoor van de jeugdliteratuur waar ik het de laatste jaren toch wat verwaarloosde. Nu liggen hier ineens weer boeken van Jan Simoen en Bart Moeyaert, misschien niet toevallig net als Beerten ook Vlamingen. Misschien daarover binnenkort meer.
Jaaps boekencijfer: 8.8
Omdat ik een redelijk grote jeugdboekenverzameling bezit en me jarenlang vrij intensief heb bezig gehouden met vooral jeugdliteratuur, is het toch altijd weer even feest in de kinderboekenweek. En reden om hier nog even een boek onder de aandacht te brengen wat ik al een poosje geleden las, maar dat door veel meer mensen zou moeten worden gelezen. Nou ja, er moet natuurlijk niks maar ik zou het zo leuk vinden. Want een goed jeugdboek geeft vaak Daarom hier de tip om Allemaal willen we de hemel van Els Beerten te lezen. Ik las het een paar maanden geleden (ter geruststelling van de mensen die mijn tempo zo hoog vinden) en het speelt af en toe nog wel eens door mijn hoofd.
Een spannend, ontroerend en, al houd ik niet zo van dat woord, aangrijpend boek. Henk Sjoerd heeft het geleend en gelezen en was ook enthousiast en we zijn in goed gezelschap: de enige Nederlandse hoogleraar jeugdliteratuur Helma van Lierop vindt dat trouwens ook, zij noemt het boek deze week in Vrij Nederland als het beste boek uit het recente aanbod. Het is zo'n boek waarvan je je afvraagt waarom het eigenlijk tot de jeugdliteratuur gerekend wordt. Maakt verder niet uit maar soms is het wel jammer omdat het boek automatisch een wat beperkter bereik heeft als het tussen de jeugdboeken ligt. Die grens is vaak marginaal; dat werd bijvoorbeeld weer duidelijk toen het, aanvankelijk als jeugdboek verschenen, Perenbomen bloeien wit van Gerbrand Bakker later opnieuw als volwassenenroman werd uitgegeven toen Bakker een succesvol auteur was. Het is die rare behoefte om labeltjes op literatuur te willen plakken. Literatuur is literatuur en als een boek mij aanspreekt dan vind ik het een goed boek. En Allemaal willen de hemel is zo'n boek dat mij aanspreekt al vind ik de titel niet zo gelukkig gekozen want een beetje pretentieus. Pretenties heeft Beerten ook zeker want ze gebruikt geen eenvoudige structuur waarbij het perspectief voortdurend wisselt en het zodoende enige hoofdstukken duurt voordat je er een beetje in zit. Het verhaal speelt zich af in 1943 tegen het einde van WOII waarin de Vlaamse jongens Ward en Jef voor de keuze komen te staan om de Duitsers aan het front te helpen. Een uitgelezen kans om een held te worden maar heldendom blijkt zo zijn eigen dynamiek te kennen. Ik zal niet teveel onthullen want het verhaal leest zich verder wel vanzelf. Het is vooral een heel subtiel boek waarin stukje bij beetje de deurtjes open gaan en je als lezer uiteindelijk het grote geheel overziet. Jeugdliteratuur wordt vooral interessant als niet alles uitgelegd wordt, als er mysteries over blijven en als er iets gedaan wordt met taal. En dat is hier allemaal het geval.
Door dit boek ben ik eigenlijk weer een beetje terug op het spoor van de jeugdliteratuur waar ik het de laatste jaren toch wat verwaarloosde. Nu liggen hier ineens weer boeken van Jan Simoen en Bart Moeyaert, misschien niet toevallig net als Beerten ook Vlamingen. Misschien daarover binnenkort meer.
Jaaps boekencijfer: 8.8
Als bonus nog een fotootje van de auteur Els Beerten omdat ze ergens wel iets wegheeft van mijn schoonmoeder Lenie.
En als tweede bonus: het ligt voor de hand dat je na het lezen van dit boek denkt, hier wil ik wel meer van: probeer dan eens een boek van Aidan Chambers, misschien wel mijn favoriete auteur (al ben ik in zijn laatste roman Dit is alles voorlopiog op de helft blijven steken). De Tolbrug en vooral Je moet dansen op mijn graf zijn aanraders. En het is nog even boekenweek dus je krijgt er nog een geschenk bij ook
1 opmerking:
grappig, ik bedacht me net dat ik wel weer eens een (historisch) jeugdboek wilde lezen. was al weer een poosje geleden. denk dat ik deze dan binnenkort maar eens van je leen
Een reactie posten