Karlijn Stoffels maakte twaalf jaar geleden diepe indruk op mij met haar debuut Mosje en Reizele. Het verhaal van twee jongeren die na de Tweede Wereldoorlog in een weeshuis de liefde ontdekken. Stoffels bleef schrijven over kinderen die losraakten van hun ouders en omgeving, meestal illegalen. In al haar boeken is de multiculturele samenleving vanzelfsprekend. Vriendschappen lopen door alle culturen heen en het zijn in ieder geval niet de kinderen die daar een probleem van maken. Verglijkbaar met de boeken van Guus Kuijer over Polleke. Voor haar derde boek Khalid zocht ik Karlijn Stoffels op in Amsterdam-Osdorp voor een interview dat in HN werd gepubliceerd. Ze was toen al wat dubbel over het succes van haar werk. De recensies waren geweldig en ze kreeg veel nominaties en prijzen maar ze constateerde meteen dat de verkoop niet over hield.
Misschien is dat de reden dat ze het pad van de jeugdliteratuur enigszins links heeft laten liggen en nu spannende jeugdboeken schrijft. De verdwenen diamanten is het tweede boek in de serie De bende van de zwarte hond. Vijf jongeren die in het weekend op een internaat overblijven omdat hun ouders in het buitenland verblijven, beleven avonturen. In dit geval komt de vluchtelinge Amma op hun pad die met een koffertje diamanten op stap is. Stoffels is in ieder geval trouw gebleven aan haar missie om problemen rond illegaliteit op de kaart te zetten. Dat is dan ook het enige positieve. Helaas is er verder weinig van de eerste Stoffels-boeken terug te vinden. De karakters zijn vlak en nauwelijks uitgewerkt en het verhaal is er 1 van een dertien in een dozijn maar dan van het pompeuze soort. Het wordt niet echt spannend en het verhaal is zo ongeloofwaardig en over de top dat het eerder op de lachspieren werkt.
Carry Slee koos er ooit voor om een andere naam jeugdliteratuur te schrijven waarin het niveau en taalgebruik niet te vergelijken waren met haar 'gemakkelijke' jeugdboeken. Stoffels heeft dat niet gedaan waardoor we moeten vrezen dat dit haar nieuwe koers is. Het zal een keuze voor de markt zijn geweest, ze wil misschien graag veel boeken verkopen en daar is natuurlijk niks op tegen. Minder positief is dat we een geweldige en originele auteur zijn kwijtgeraakt.
Jaaps boekencijfer: 5.1
2 opmerkingen:
Toch jammer dat die literaire boeken eigenlijk vooral door volwassenen gewaardeerd worden.
dag Jaap, dank voor je bespreking. gelukkig, (voor jou)schrijf ik nog steeds ´serieuze´ boeken. het gaat niet om geld, maar ik wil ook wel eens gelezen worden door een echt kind! en verder wil ik met deze boeken iets ontwikkelen in mijn schrijven dat een beetje achterblijft, namelijk spanningsopbouw en zo. ook is ´wisselbouw´ voor een schrijver nuttig, het ene jaar een gewas met diepe wortels en het volgende een met korte wortels. dat is goed voor de grond. Karlijn.
Een reactie posten