Een hele stapel jeugdboeken

Veel tijd om te lezen maar vaak te moe om de inhoud goed tot me door te laten dringen. Dus een klein beetje uit nood lees ik momenteel vooral jeugd- en kinderboeken. Wat een feest! Tot een jaar of zes geleden las ik veel jeugdboeken en ik heb een behoorlijke verzameling aangelegd en besprak ze voor diverse bladen. Door verandering in het werk is de belangstelling voor jeugdliteratuur wat op de achtergrond geraakt maar dat gaat veranderen. De hernieuwde kennismaking, al heb ik het nooit helemaal losgelaten, is nu al geslaagd en wie weet ga ik het recenseren weer oppakken of me op een andere manier bezighouden met jeugdboeken. Heb het boekje Kinderboeken schrijven van Wim Daniels aangeschaft en ben momenteel bezig in Bestseller van Paul Sebes (waarin hij uitlegt hoe je succesvol boek schrijft), dus de lat ligt hoog. Ach, wie weet. Ik heb me voorgenomen om eindelijk eens een serieuze poging te gaan doen. Waar het op uitloopt, maakt niet uit. Het gaat allereerst om de poging, niet oud worden zonder het te hebben geprobeerd.

De volgende boeken heb ik de afgelopen tijd gelezen, ik volsta met een korte 'bespreking' want het is nogal een lijst. De eerste drie boeken gaan, eigenlijk toevallig, over afscheid nemen en rouw. Ik heb ze wisselend aangeschaft naar aanleiding van recensies of publiciteit of ik kreeg ze als recensie-exemplaar.

Bart Moeyaert - Missen is moeilijk

De onvermoeibare Bart Moeyaert schreef met Missen is moeilijk 'drie verhalen over de tijd na het afscheid', zoals de ondertitel meldt. Dat is niet geheel correct want zeker het derde verhaal vertelt vooral de voorgeschiedenis van een naderend afscheid. Niet het sterkste boek van Moeyaert. Hij is een meester in de kunst van het weglaten waardoor veel aan de lezer wordt overgelaten. In deze korte verhalen vind ik dat niet zo goed werken. De illustraties van Annemarie Heymans werkten me nogal op de zenuwen. Soms zijn ze prachtig maar het zijn er nogal veel en ze hebben over het algemeen iets naargeestigs.
Jaaps boekencijfer 6.5

Caja Cazemier - Te snel
Meisje heeft nog maar kort verkering en dan komt haar vriendje om bij een scooterongeluk. Ze wordt hier pas van op de hoogte gesteld als ze terug is van het schoolreisje. Cazemier verbindt haar emoties en rouwverwerking vaardig aan de broer van het slachtoffer en ondanks de soms wat vlakke stijl een boek met de nodige diepgang. Leest lekker weg en alhoewel een tikje belerend en pedagogisch is het niet direct een boek voor in de kast ´rouwverwerking´ maar blijft het als verhaal overeind.Jaaps boekencijfer 7.0

Mireille Geus - Naar Wolf
Prachtige terugblik op een intense kindervriendschap waar om onduidelijke redenen een eind aan is gekomen. Zoltan gaat na jaren terug naar zijn vriendje Wolf nadat hij diens moeder is tegengekomen. Een verhaal dat mooi is uitgewerkt en waar misschien wel wat meer had ingezeten dan deze roman die meer wegheeft van een novelle. Het is een pre als je als lezer veel zelf in kunt vullen maar hier wordt misschien iets te veel aan de verbeelding over gelaten. Maar ik ben nieuwsgierig geworden naar Mireille Geus. En jaloers op haar werkplek, check die even op haar website.Jaaps boekencijfer 8.0


Wat een verschillende impact kunnen boekomslagen hebben. De tekening stond op de eerste uitgave van Naar Wolf en de zwart-wit foto op een latere versie. Alleen of met zijn twee: opvallend als je de inhoud van het boek kent.

Ingvar Ambjornsen - De moorden van Barkvik

Er moet zo'n schuine streep door de O maar ik weet niet hoe ik dat voor elkaar krijg.Een ruig boek waarin een puber met zijn oom, die journalist is, in de camper naar een dorp afreist waar een moord is gebeurd. De hoofdpersoon blijkt een zelfverzekerde speurneus die uiteindelijk een grote rol speelt in het oplossen van deze misdaad. Het gaat al snel duizelen van alle verhaallijnen en personen; ik moest af en toe terug zoeken wie ook al weer wie was. Er wordt enorm veel bijgehaald en niet uitgewerkt en de plot is een zooitje; een thriller schrijven is een kunst. Maar de grote plus aan dit boek is het onverbloemde taalgebruik en de lekkere onbevangen hoeveelheid sex, geweld, bloed en andere thema's waarin jeugdboeken vaak zo verkrampt mee wordt omgegaan. Heftig en recht voor zijn raap en daardoor toch vrij realistisch, ondanks de grote ongeloofwaardigheidsfactor.Jaaps boekencijfer 7.5

Jan Simoen - Goed bezig Sigi!

Simoen is een van die vele bijzondere 'jeugdboekenbelgen' die naast onder andere Beerten, Moeyaert en Provoost boeken van hoge kwaliteit aflevert. In een Vlaams schooltijdschrift schrijft hij een feuilleton over de eigenzinnige Sigi ('ik heet Sigiswald en daar kan ik niks aan doen') die scherp observeert en daar uitermate humoristisch verslag van doet. Hij beschrijft de nieuwe macrobiotische vriendin van zijn vader, de opvliegende buien van zijn moeder en de sukkeligheid van zijn broertje. Het gevaar van cliches en vooral meligheid ligt op de loer en slaan ook af en toe wel toe maar gemiddeld levert Sigi vooral vermakelijk en hilarisch leesvoer op.Jaaps boekencijfer 8.5

Edward van de Vendel - Wie wil er met ons trouwens. Cal en Gus 3

Serieuzere jeugdboekenschrijvers hebben natuurlijk recht op luchtige uitstapjes. En soms levert dat verrassingen op zoals bij Jan Simoen. De rappende tweeling Cal en Gus kunnen me minder bekoren. Het verhaal is voorspelbaar en taal en stijl gaan daar in mee. En raps schrijven kan Van de Vendel al helemaal niet. Overbodig boekje dit, doe maar geen deel 4.Jaaps boekencijfer 5.3

Edward van de Vendel en Anoush Elman - De g
elukvinder

Nog een boek van Van de Vendel maar dan van het kaliber dat we van hem gewend zijn. In een reeks waargebeurde verhalen die Querido onder de noemer Slash uitbrengt. Een boek dat je veel politici zou willen laten lezen en andere mensen die smalend over asielzoekers en vluchtelingen oordelen. Het boek behelst vooral het reisverslag van Anoush uit Afghanistan en de periode in de diverse centra waarin het gezin wacht op een verblijfsstatus. Een mengeling van wanhoop en doorzettingsvermogen: het is onvoorstelbaar wat ommige kinderen voor hun volwassenwording al hebben moeten doorstaan. Het boek is erg detaillistisch en daardoor hier en daar wat langdradig en het is jammer dat het stopt op het moment dat Anoush eindelijk een echte Nederlander mag zijn. Ik ben erg benieuwd hoe het hem verder is vergaan. Van de Vendel blijft heel dicht bij de jongen en maakt er tegelijkertijd een leesbaar verhaal van. Deze serie heeft alles in zich om te gaan lijken op de 'kommer en kwel-reeksen' waar uitgeverij Lemniscaat om bekend stond. Ik zie de verhalen over misbruik, scheiding en anorexia al voor me. Maar als dit boek de trendsetter is, hoeven we ons geen zorgen te maken over de kwaliteit.Jaaps boekencijfer 8.0