Een gewoon gezin

Herman Koch - Het diner
Vonne van der Meer - Zondagavond

Ineens heeft Herman Koch een hit. Een uitgekiende mediacampagne, een hip en opvallend omslag (volgens mij werkt dat echt, zo'n felle kleur blauw valt op in de boekhandel) en een lekker toegankelijk en hedendaags boek dat gemakkelijk wegleest en nog een beetje geengageerd is ook. Klinkt dat cynisch? Zo is het niet helemaal bedoeld maar misschien wel voor twintig procent. Het is zo'n boek dat is voorbestemd voor de bestsellerlijstjes en dat lukt vervolgens dan ook. Het is geen slecht boek; over de inhoud is in alle publicaties al genoeg gezegd. Nog even kort: twee broers dineren met hun echtgenotes aan het diner in een hip restaurant (De Kas waar ik ooit talloze kogeltjes uit mijn eendeborst heb gepulkt) om met elkaar te bespreken hoe ze omgaan met de situatie die hun zoons hebben veroorzaakt. Het gegeven is mooi en het meest interessant vond ik zelf het karakter en de beschrijving van de hoofdpersoon. Vanaf het begin had ik een zekere sympathie voor hem en dat verandert gedurende het boek eigenlijk niet, ondanks dat hij nogal wat merkwaardige en agressieve trekken blijkt te hebben. Dat maakt hem veel meer eens mens om je mee te identificeren dan zijn broer, die zich opmaakt om de nieuwe premier van Nederland te worden. Het Diner is een absolute pageturner al vind ik de vorm van het diner (ieder hoofdstuk is een gang) en de aandacht voor het eten, wat geforceerd. De pyschologische ondertoon van de roman is aansprekend: er kan zomaar iets gebeuren dat je leven drastisch verandert. Ook bij mensen en in gezinnen die ogenschijnlijk heel normaal zijn. Hoezeer de vader, de hoofdpersoon, ook wil dat zijn gezin normaal is. Niemand is normaal, overal schuilt gevaar en ligt onraad op de loer. Dat is een beetje beangstigend maar uiteindelijk ook troostend omdat mensen blijkbaar in staat zijn er vaak wel zo'n draai aan te geven dat ze verder kunnen. Een lekker vakantieboek dit, hier en daar wat over de top en met nadruk geschreven voor het grote publiek maar wie neemt iemand als Herman Koch dat nou kwalijk...
Jaaps boekencijfer: 7.5

Met de boeken van Vonne van der Meer heb ik een wat ambivalente verhouding. Ze behandelt thema's (vooral menselijke relaties) die me interesseren en daar komt nog eens haar belangstelling voor religie en levensbeschouwing dus de basis is goed. De eilandboeken (een trilogie over een huisje op een waddeneiland waar steeds andere gasten met hun eigen problemen en verhalen kwamen logeren) waren mooi maar ik begreep de bijna fanatieke afkeer van mijn vriend tegen die boeken ook wel weer een beetje. Van der Meer heeft iets zij-igs en zemeligs. Zo ook in Zondagavond. De literaire pers was vrij enthousiast maar mij kon het als gewone lezer niet echt bekoren. Het gaat wel ergens over en het verhaal zit goed in elkaar maar op de een of andere manier blijft het iets afstandelijks houden. Dat hoort misschien een beetje bij deze schrijfster: een zekere klinische benadering. Het uiteindelijke probleem, het geheim waar alles om draait in dit boek, vond ik niet enorm opzienbarend. De overdaad aan overbodige religie lijkt er aan de haren bijgesleept. En de karakters gaan niet echt leven. Waarom hebben die twee vrouwen zo'n hekel aan elkaar? Wie is die man nou precies, ik leer zijn geheim beter kennen dan hemzelf. Een aardig boek maar het blijft me niet lang bij.
Jaaps boekencijfer: 6.9