Als Wijnand Duyvendak een beetje is bekomen van de schrik en nog eens wil teruglezen wat hem nu eigenlijk is overkomen, heb ik een paar tips voor hem. Toevallig las ik vorig weekend Het eerste weekend van de Duitse schrijver Bernhard Schlink. Goed getimed want het boek beschrijft op een ingetogen manier de vragen die de kwestie rond Wijnand Duyvendak oproept. Schlink vertelt het verhaal van een het weerzien van een veroordeelde RAF-terrorist met zijn oude vrienden nadat hij na 20 jaar in de gevangenis gratie krijgt. Het weekend in het landhuis is een soort praatsessie zoals die deze weken waarschijnlijk door veel groepjes veertigers en vijftigers gevoerd wordt. Zelf hadden wij het er tijdens een etentje over waarbij iemand zei: "het was in die tijd erg normaal om achter de RAF te staan". Dat was voor de hoofdrolspelers van het boek ook zo, ze waren in meer of mindere mate bij de acties betrokken maar waren ook weer niet van alle details op de hoogte.
Alle vragen die nu actueel zijn, komen terug bij Schlink. Hoe ver mag je gaan voor je idealen en hoe verhoudt zich dat in de tijd? Voor Jorg, de hoofdpersoon in het boek, heeft de tijd in de gevangenis bijna stil gestaan terwijl zijn vrienden een ontwikkeling hebben doorgemaakt. Het is een boek over vriendschap en verraad en vooral ook bekentenissen. Bekentenissen die, net als die van Duyvendak, soms een onverwacht gevolg hebben maar wel weer lucht geven en ruimte om verder te leven.
Ik had nog niet eerder een boek van Schlink gelezen en ben nieuwsgierig naar zijn andere boeken waarvan De voorlezer en De thuiskomst de bekendste zijn. Ook die boeken doen verslag van de ervaringen van mensen waarbij de periode in de (recente) geschiedenis niet onbelangrijk is.
Jaaps boekencijfer: 7.7
Louise Fresco - De Utopisten
Wie nu de moeite neemt De Utopisten van Louise Fresco te lezen, zal versteld staan van de gelijkenissen met de affaire Duyvendak. Het verhaal begint op de dag waarop de voormalig milieuactivsit Michiel van Straten staatssecretaris wordt. Ook hem gaat het verleden parten spelen. De personages in het boek worstelen met de manier waarop ze hun idealen moeten omzetten in resultaat. Alsof Fresco de affaire Duyvendak heeft voelen aankomen; in ieder geval is het boek een aardige inleiding op de discussie over de jaren 80 die nu lijkt los te barsten. Al vraag ik me af of openbare bekentenissen en de verwerking nou wel zo nodig zijn. Het is vooral een kwestie van tijdgeest en het is zeker interessant hoe dat botst met het huidge maatschappelijke klimaat.
Ik las het boek vorig jaar november tijdens een paar dagen Maastricht na het gekocht te hebben in een van de mooiste boekhandels van ons land of zelfs van de wereld. Fresco schrijft wat pretentieus (dat is ze volgens mij ook gewoon) waardoor het verhaal een zekere afstandelijkheid houdt. Maar het verhaal is redelijk meeslepend en herkenbaar en voor al die mensen die de komende tijd hard aan de slag gaan met het verwerken van de jaren 80 is het een must!
Jaaps boekencijfer: 7.2
Geen opmerkingen:
Een reactie posten